بیشترین خطر ابتلا به عفونت FeLV در گربه هایی است که ممکن است از طریق تماس نزدیک طولانی مدت یا از طریق زخم های گازگرفتگی در معرض گربه های آلوده قرار گیرند. چنین گربههایی شامل گربههایی خیابانی یا گربههایی که اجازه دارند در خارج از منزل بدون نظارت با گربه آلوده بازی کنند و بچه گربههایی که از مادران آلوده به دنیا میآیند، می باشد.
علایم بالینی
شایع ترین علت سرطان در گربه ها است، ممکن است باعث اختلالات خونی مختلف شود و ممکن است منجر به یک حالت نقص ایمنی شود که مانع از توانایی گربه برای محافظت از خود در برابر سایر عفونت ها می شود. به همین دلیل، باکتریها، ویروسها، تک یاختهها و قارچهای معمولی که معمولاً گربههای سالم را تحت تأثیر قرار نمیدهند، میتوانند باعث بیماری شدید در گربههای آلوده به FeLV شوند. این عفونت های ثانویه مسئول بسیاری از بیماری های مرتبط با FeLV هستند.
در مراحل اولیه عفونت، معمولاً گربه ها هیچ نشانه ای از بیماری را نشان نمی دهند. با این حال، با گذشت زمان (هفتهها، ماهها یا حتی سالها) سلامت گربه آلوده ممکن است به تدریج بدتر شود یا ممکن است دورههای تکراری بیماری و سلامت نسبی را تجربه کند. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن پیشرونده
• بزرگ شدن غدد لنفاوی
• تب مداوم
• لثه های رنگ پریده
• التهاب لثه و دهان (استوماتیت)
• عفونت های پوست، مثانه و مجاری تنفسی فوقانی
• اسهال مداوم
• تشنج، تغییرات رفتاری و سایر اختلالات عصبی
• انواع بیماری های چشم
• سقط جنین بچه گربه ها یا سایر نارسایی های تولید مثلی
تشخیص
دو تست خونی برای تشخیص وجود دارد، هر دوی آنها یک جزء پروتئینی ویروس به نام FeLV P27 را شناسایی می کنند. یکی از این آزمایشها، معمولاً ابتدا به عنوان یک ابزار غربالگری انجام میشود و میتواند در مطب دامپزشک انجام شود. آزمایشهای نوع ELISA وجود ذرات FeLV آزاد را که معمولاً در مراحل اولیه و اواخر عفونت در جریان خون یافت میشوند، تشخیص میدهند.
آزمایش سنجش آنتی بادی ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (IFA ) معمولاً پس از مثبت شدن آزمایش ELISA برای تأیید عفونت FeLV و تعیین اینکه آیا گربه به مراحل بعدی عفونت رسیده است یا خیر، به آزمایشگاه تشخیصی فرستاده می شود. برای تعیین اینکه کدام آزمایش برای گربه شما مناسب است، همیشه با دامپزشک خود مشورت کنید.
درمان
برخی از درمانها نشان دادهاند که میزان FeLV را در جریان خون گربههای مبتلا کاهش میدهند، این درمانها ممکن است عوارض جانبی قابلتوجهی داشته باشند و ممکن است در همه موارد مؤثر نباشند. متاسفانه در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای FeLV وجود ندارد. درمان و مدیریت گربه های FeLV مثبت که علائم بیماری را نشان می دهند، مانند تجویز آنتی بیوتیک برای عفونت های باکتریایی یا انجام تزریق خون برای کم خونی شدید، می باشد.
پیشگیری
تنها راه مطمئن برای محافظت از گربه ها در برابر FeLV جلوگیری از قرار گرفتن آنها در معرض گربه های آلوده به FeLV است. توصیه می شود گربه ها را در داخل خانه، دور از گربه های بالقوه آلوده نگه دارید. اگر دسترسی به فضای باز مجاز است، نظارت داشته باشید یا گربه ها را در یک محفظه امن قرار دهید تا از سرگردانی و درگیری جلوگیری شود.
همه گربه ها باید قبل از سرپرستی برای FeLV آزمایش شوند و گربه های عاری از عفونت باید جدا از گربه های آلوده نگهداری شوند. کاسه های غذا و آب و بستر نباید بین گربه های آلوده به FeLV و گربه های غیر آلوده به اشتراک گذاشته شود. متأسفانه، بسیاری از گربههای آلوده به FeLV تا زمانی که با گربههای دیگر زندگی نکردهاند، تشخیص داده نمیشوند. در چنین مواردی، تمام گربه های دیگر خانواده باید برای FeLV آزمایش شوند. در حالت ایده آل، گربه های آلوده و غیر آلوده باید جدا شوند تا احتمال انتقال FeLV از بین برود.
یک واکسن نسبتا مؤثر علیه FeLV در دسترس است، اگرچه از 100٪ گربههای واکسینه شده محافظت نمیکند و به عنوان یک واکسن اصلی در نظر گرفته نمیشود. صاحبانی که به فکر واکسیناسیون FeLV برای گربه های غیر آلوده خود هستند، باید خطر مواجهه گربه ها با گربه های آلوده به FeLV را در نظر بگیرند و در مورد مزایا و معایب واکسیناسیون با دامپزشک صحبت کنند. از آنجایی که همه گربه های واکسینه شده با واکسیناسیون محافظت نمی شوند، جلوگیری از قرار گرفتن در معرض، حتی برای حیوانات خانگی واکسینه شده نیز مهم است.
پیش آگهی
مهم است که بدانیم گربه های مبتلا به FeLV می توانند برای مدت طولانی زندگی عادی داشته باشند. میانگین زمان بقای گربه ها پس از تشخیص FeLV 2.5 سال است. هنگامی که FeLV تشخیص داده شد، نظارت دقیق بر وزن، اشتها، سطح فعالیت، ظاهر دهان و چشم و رفتار ،بخش مهمی از مدیریت این بیماری است. هر گونه نشانه ای از ناهنجاری در هر یک از این ها باید سریعاً با دامپزشک مشورت کنید.
نویسنده:
Dr. A. K.Goudarzi
منبع:
Text book of veterinary internal medicine