تشخیص اختلالات رفتاری از بیماری های جسمی در حیوانات

علائمی که بیشتر نشانه ی اختلالات رفتاری است
در سگ ها و گربه ها، اضطراب عامل عمده و غالب برای اختلالات رفتاری است که می تواند بعنوان یک خصوصیت مهم برای تمایز مشکلات رفتاری از بیماریهای جسمی مورد استفاده قرار گیرد.  اضطراب را می توان ترسی واقعی یا خیالی از وجود خطری در آینده تعریف کرد. پیش بینی تهدید واقعی طبیعی است. 

اضطراب زمانی به یک بیماری یا اختلال تبدیل می شود که حیوان در شرایط اضطراب دائم قرار بگیرد یا احساس خطرش واقعی نباشد. اختلالات اضطرابی در سگ ها و گربه ها با افزایش واکنش (برانگیختگی) و احتیاط بیش از حد شناخته می شود.  یک سگ یا گربه مضطرب/برانگیخته بیشتر وقتش را به واکنش به محیط یا مراقبت از اطرافش اختصاص می دهد (یعنی حتی وقتی بسیار خسته است هم نمی تواند استراحت کند و آرام باشد). چنین حیوانی خیلی آسانتر نسبت به صداهای معمول و روزانه واکنش وحشت زده نشان میدهد و در شرایط خاص موهای بدنش را سریعتر و بیشتر از معمول سیخ می کند. 

مردم معمولا چنین سگ یا گربه ای را حواس پرت توصیف می کنند (مثلا می گویند انگار صدای ما را موقعی که صدایش می کنیم نمی شنود چون روی چیز دیگری تمرکز کرده است).  همچنین آنها بعد از بروز یک اتفاق ناخوشایند یا رفتار نامناسب، به زمان بیشتری نیاز دارند تا به رفتار طبیعی خود بازگردند. 

سگ و گربه های مضطرب سازش پذیری کمی نسبت به تغییر دارند و بنابراین هر تغییر در زندگی روزانه و محیط اطرافشان می تواند اضطرابشان را بدتر کند. گاهی اوقات بنظر میرسد آنها نمی توانند بین خطر واقعی و خیالی تفاوتی قائل شوند،  بنابراین هر چیزی برای آنها خطرناک محسوب می شود. دقت شما در تشخیص چنین علائمی و توصیف آنها به دامپزشکتان می تواند در تعیین ماهیت دقیق وضعیت حیوان بسیار سودمند باشد.

علائمی که هم با مشکلات پزشکی و هم با اختلالات رفتاری سازگاری دارند
علائم رفتاری (روانی) و جسمی (بیماریهای داخلی) می توانند با هم همپوشانی داشته باشند.  بروز رفتارهایی مثل لیسیدن مکرر لب ها، له له زدن، راه رفتن دائم، لرزش، رفتار تهاجمی، رفتار خشونت آمیز، پنهان شدن و سروصدا کردن می تواند در حیوانات مضطرب دیده شود اما چنین علائمی می تواند در حیوانی با یک بیماری داخلی یا حیوانی که درد می کشد هم بروز پیدا کند. از بین رفتن برخی رفتارها مثل بازیگوشی، ارتباطات اجتماعی و تمیز کردن بدن هم می تواند هم در حیوانات مضطرب و هم در حیوانات بیمار دیده شود.  بنابراین مهم است که بین اختلالات رفتاری و مشکلات ناشی از درد و بیماری تمایز صورت گیرد چرا که درمان و میزان موفقیت در اصلاح هر یک از موارد به تشخیص عامل اصلی بستگی دارد.

سن شروع بروز علائم
اختلالات رفتاری عموما در حیوانات جوان  (6 تا 8 ماهه) مشاهده می شود، هر چند که استثناء هایی هم وجود دارد. ترس از رعد و برق و یا ترقه می تواند در سنین بالاتر بروز یابد. علائم اضطراب در توله سگ ها از حدود 2 تا 4 ماهگی قابل تشخیص است.  ظهور علائم ناگهانی رفتارهای جدید (بلعیدن مواد غیر خوراکی، خشونت، رفتارهای اضطرابی و . . . ) بخصوص در سنین میانسالی یا بالاتر، معمولا نشانه ای از یک بیماری جسمی است. مشاهده ی شما بعنوان صاحب حیوان نقش مهمی در تشخیص صحیح مشکل حیوان دارد.

قدم های بعدی که باید در صورت بروز رفتارهای متفاوت حیوانتان بردارید
ایده آل اینست که عامل اصلی تغییر رفتار شناخته شود تا طرح درمانی مناسب تعیین گردد. فیلم برداری از رفتار حیوان فوق العاده ارزشمند است بنابراین وقتی امکانش را داشته باشد حتما این کار را انجام دهید.  رفتار و علائمی که در این فیلم ها وجود دارد به دامپزشک شما در درخواست  آزمایشات لازم بمنظور رسیدن به تشخیص انواع مشکلات از قبیل اختلالات عصبی، گوارشی، پوستی یا ادراری کمک می کند یا می تواند نشان دهد که آیا اینها نوعی از اختلالات رفتاری هستند یا نه. ثبت روزانه و مداوم رفتارهای ناخوشایند حیوان هم توصیه می شود. اطلاعات مهمی که میتواند ثبت شود شامل زبان بدن، وضعیت چهره، مدت زمان رفتار و تعداد تکرار آن رفتار است.